Click ‘Continue reading’ om meer te zien…

“Was er stilte. You could have heard a pin drop.

En dan een geluid, net zoiets als een speld laten vallen. Er is weer. En weer, vaak in snelle opeenvolging. Dan zwijgen op te leggen. Nothing.

Het is de In Transition 2.0. voorbeeld filmavond, Moss Side Fire Station, Manchester. Ik zit in een ruimte met 23 mensen. Wij halverwege de film, en de dvd-speler over te slaan. The picture is now motionless.

Een van de verhalen in de documentaire gaat over de deur kloppen ik heb gedaan in Moss Side. Er is beeldmateriaal van mij kloppen op de deuren van mensen die ik niet ken, hen te vertellen over Transition. Ik heb veel van deze “cold calling” tijdens de eerste stadia van het krijgen van onze Moss Side groep begon. Ik zou letterlijk kies een straat, en werken op mijn manier mee, kloppen op elke deur. Dit bleek een geweldige manier van vergaderen veel buren, het opbouwen van een lijst met contactpersonen, and I also met one of our core group members Ali Mohamed this way.

Het is niet alleen plezier en spelletjes natuurlijk. Sommige mensen zijn heel achterdochtig en zal niet met me praten. Anderen zijn erg bevooroordeeld en zal. Maar die bouwde een lijst met contactpersonen, terwijl het doen van de cold calling, my door knocking can now take on a whole new lease of life when we are promoting events.

In plaats van te proberen mijn geluk kloppen op deuren die beantwoord konden worden door iedereen, Ik ben vrij om gewoon terug te gaan naar de mensen die geïnteresseerd waren in het horen van meer. Dit is een totaal andere ervaring. Bij deze vorm van deur tot deur, smiles and pleasant chats with positive people about community and food growing are the norm.

Een van onze belangrijkste leden van de groep en ik ging naar buiten om de een overgangseconomie 2.0 voorbeeld van een dag toen het begon gooien naar beneden met regen. Wij alleen in geslaagd om klop op 3 deuren voor we waren doorweekt, but two of them were opened by people who had great chats with us about their food growing and said they’d come to the film night.

Twee jaar geleden heb ik nauwelijks kende iedereen in Moss Side, zo te kunnen wandelen rond mij in de buurt, visiting loads of friendly people who recognise me and chat to them about our Transition events is an incredible experience.

De meeste van ons werk in Moss Side tot nu toe is gericht op bewustmaking door middel van workshops en filmavonden, die we hebben gehouden op verschillende lokale podia. Een plek we zijn blij te hebben gevonden is onze lokale brandweerkazerne die veel steun geweest in het verhuren van ons gebruik maken van hun gemeenschappelijke ruimte, en we besloten dit zou de beste plaats voor de in transitie 2.0 film preview as it’s a nice room with a projector and en suite kitchen.

Onze core groep is nog vrij klein en slechts drie van ons beschikbaar waren om het evenement te draaien, Ali Mohamed, Becca Kind en ik, but thankfully four other neighbours kindly agreed to get there early and help us set up.

De laatste keer dat we de Brandweerkazerne gebruikt worden voor een filmavond We hadden diverse problemen met het krijgen van de luidsprekers werken die onze starttijd uitgesteld. En we dan uiteindelijk met iemand van de brandweer in om de tien minuten bellen om een ​​wachtwoord in te voeren in de computer, as it kept going into sleep mode while playing the film.

Vastbesloten om te voorkomen dat dergelijke problemen deze keer, Ik had dubbel gecontroleerd dat we konden hun dvd-speler te gebruiken in plaats van de computer. Ik had twee bezoeken aan de brandweerkazerne in het bijzonder om te controleren of ik wist precies hoe de apparatuur die nodig is om te worden aangesloten en bediend. En ik zou speelde de eerste minuten van de In Transition 2.0 DVD op hun systeem twee keer. Everything worked fine.

Tik, springen, breken, klikken, klikken, whir.

Wat ik had me niet gerealiseerd is, dat de brandweer altijd de computer gebruiken om dvd's af te spelen. Hun aparte dvd-speler nauwelijks wordt gebruikt op alle. We hadden maakte het halverwege de documentaire, maar nu we hier waren, zitten in het donker, in stilte, with the entire success of our event firmly in the hands of this neglected gadget.

Het zou kunnen spelen prima opnieuw te beginnen op elk moment. Maar zal het? Of moet ik iets doen? Moet ik tik, pauze het kort, overslaan terug of vooruit een beetje, Haal de schijf uit en polijsten? Misschien zal sorteren zich uit in een tweede. Dan is er iets breekt de spanning. Een luide stem. Het is een brandweerman, praten met een andere brandweerman. Ze zijn beide rijden rond Manchester en een speaker in de kamer uitzendt hun gesprek met ons. En nu de film weer te spelen… maar de brandweer zijn nog steeds in gesprek. Een daarvan vraagt ​​de andere vraag. De film speelt op. Dan is het antwoord komt terug. Hij is niet helemaal zeker. Iedereen lacht. De brandweer gesprek stopt. God zij dank… but so does the DVD.

“Ik zal gewoon proberen af ​​te vegen”, Kondig ik naar de kamer, en dan realiseer me dat ik niet de eject-knop te zien in het donker, zodat ik de lichten aan. Iedereen knippert. Becca suggereert mensen nemen een pauze, een drankje etc. Niemand beweegt. In plaats daarvan de zaal barst in gesprek, as people enthusiastically share their thoughts with each other about the film so far.

Na gepolijst de DVD beseffen we het geen hoofdstukken over het, dus een paar minuten worden besteed over te slaan vanaf het begin van de DVD terug naar waar we had gekregen om. Deze keer… het werkt!

Behalve voor een beetje meer over te slaan aan het eind, kregen we het grootste deel van de tweede helft van de DVD zonder verdere onderbreking, en bereikte het einde, op welk punt de zaal barstte opnieuw, deze keer in applaus. Ali begon toen het vastleggen van een aantal mensen de gedachten van de camera, terwijl anderen praatten. Er waren veel positieve reacties. Iemand van Transition City Manchester zeiden dat ze dachten dat Moss Side's optreden in de documentaire echt zou kunnen helpen om meer Overgang groepen gestart in andere delen van de stad. En een vrouw die ik had ontmoet deur kloppen, die zou niet voor een van onze evenementen voor kwam naar me te vertellen dat haar en haar 6 year old daughter who was with her had both really enjoyed the film and she’ll definitely come to our next event.

Helaas hebben we er niet in geslaagd op al deze opmerkingen op de camera te krijgen. Het zou leuk geweest zijn om te blijven praten met iedereen langer, maar we waren op een strak tijdschema, dus het was groot toen iedereen bij elkaar getrokken om te helpen opruimen, en terug te gaan tafels en stoelen naar de plaats waar ze nodig zijn, in de tijd want toen moesten we de kamer te verlaten. Dank aan iedereen die er was, en alle mensen die aan de film. It’s been a really exciting experience.

Joel Prittie Overgang Moss Side

Open Yardens evenement: verzamelen in de drooggelegde plein; Joel en Becca van Transition Moss Side. All photographs by Hannah Beatrice.

Op 2 februari 2012, over 60 mensen verzamelden zich om naar te kijken In Transition 2.0 op Parkwood Primary School in Finsbury Park. Ouders, kinderen, schoolpersoneel en activisten van Transition Towns in Londen werden vermenigvuldigd met heerlijke gevulde pitta (door Nuran), cake (door vele) en Urban Harvest cocktails before watching the 66 minute film.

And so goes the officieel schrijven. Ik heb niet gezegd dat kleine glitch. Hoe we niet naar de laatste tien minuten van de film te zien. Dat tijdens het jaar 5 leraar, Andrew, werd het uittrekken van de disc, wrijven op zijn T-shirt en proberen om het weer op gang, Ik kronkelde op de school bank weten dat het was allemaal mijn schuld. Je ziet, wanneer de schijf aangekomen, Ik lees de kleine sticker "alleen voor gebruik op de preview", maar kon het niet laten een beetje Afternoon Delight; mijn eigen voorbeeld. Ik had geen idee dat het Transition Network toegang tot deze Mission Impossible niveaus van technologie had! Misschien als ik probeer opnieuw te kijken het zal mislukken 20 minuten voor het einde? (Werkelijk, Andrew heeft vermeld was er een kras op de disc. Oeps!)

Ik stond op mijn "technische storing" speech te maken en werd getroffen door hoe enthousiast en gelukkig iedereen in het publiek zag er. Ik begon de opluchting voelt elke organisator van het evenement voelt als ze weten dat mensen niet alleen beleefd, maar zijn echt bezig. Een goed moment, dan, te overhandigen aan de enorm in staat, Debbie Warrener (en dwalen af ​​naar een Urban Harvest cocktail te krijgen). Debbie wordt weergegeven in de film omdat ze maakt een lotgenotengroep voor Noord-Londen activisten. The Macy maandag group meets on Mondays and sometimes we do Joanna Macy exercises. Ik begon de groep na het nemen deel aan een Waarheid Mandala bij de overgang conferentie twee jaar geleden. Wij doen ook niet-gewelddadige Communicatie en Constellation werk. Het is een belangrijke manier voor ons om elkaar steun te geven, avoid burnout and catch up with what we’re all doing.

Hoe dan ook, Debbie kreeg mensen snel stelletje in groepen van vijf en dan een paar vragen die hen wees overwegen naar zich te verbinden tot een soort van actie. De mensen werden vervolgens gevraagd om dit samen te vatten in drie woorden letterlijk of minder en getogen de ideeën werden verzameld en thematisch gegroepeerd op een flap. De vier meest populaire thema's waren: sociale ondernemingen; viert succes; verbouwen van voedsel; en het aangaan van de gemeenschap. We verdeeld in deze groepen om mensen de kans om verder te discussiëren over hun ideeën en elkaars contactgegevens ruilen. Above is a picture of the social enterprise group.

Er was een mooi stukje van serendipiteit in het voedsel groeiende groep: Sean werd er op zoek naar een website naar een permacultuur tuinontwerp te doen, Laura werd daar op zoek naar iemand om te helpen met voedsel kweken op haar landgoed en Gemma werd daar van de plant kwekerij, ELL. Ik was in het vieren van succes van groep. Kijken naar de film deed me beseffen dat we niet goed zijn geweest bij het stoppen om terug te kijken naar wat we hebben gedaan, en gaan "Woo Hoo!"Maar, mijn hoofd was nog in de abstracte en ik was verrast toen Zoe aangekondigd, met nauwelijks bevatten opwinding, "Ik wil nu te vieren!"Iemand stelde voor een conga. “Ja, doen we het op het einde!” zei Zoe. Ik was niet zeker of het zou werken, maar ze totaal trok het uit. De videoclip is dan. Wat een absolute ster die Zoe is!

Terwijl dit alles aan de hand was, mensen gepolijst uit de laatste van het voedsel en een paar mensen werden gefilmd door Jonathan Goldberg en Anna O'Brien geven hun reacties op In Transition 2.0. Ik hecht een paar van mijn favorieten. Kijkend naar deze, Ik denk dat we zullen moeten investeren in een goede officiële exemplaar van de DVD … but without the in-built self-destruct functionality.

Margaret Jefferies van Project Lyttelton stuurde ook een kort schrijven na te denken over de manier waarop de screening ging: “Over 20 mensen verpakt in het project Lyttelton kantoor vroeg op donderdagochtend om naar te kijken 'In Transition 2.0' gelijktijdig met veel gemeenschappen over de hele wereld. Het voelde goed om te doen dit samen. Nog in de zomer, voor ons was het bijna niet te geloven om te denken dat de Italiaanse Transition groep was -15 ° met. We missed them even though we couldn’t tell who was watching in.

Lyttelton sinds de aardbevingen (we nu hebben bereikt over 10,000 sinds de september '10 evenement) heeft niet heel veel plekken vrij voor mensen om te verzamelen. Daarom hebben we in deze kleine ruimte. There were babes in arms up to grannies in attendance.

De film is uitstekend. Rob en Sophie het instellen van de structuur, dan verschillende voorbeelden van de overgang over de hele wereld werden afgewisseld. Na screening, gesprek vloeide. De film heeft aangewakkerd onze verbeelding. Het is geweldig te weten dat we niet alleen zijn, dat de gemeenschappen wereldwijd honger lijden voor de verandering en doen iets aan te. Since it was a morning screening, mensen moesten verlaten om zich naar het werk gaan na het bekijken en een aantal gesprekken. Maar we hebben veel over na te denken. We kijken uit naar het bekijken van de film opnieuw, omdat er zo veel daar om te leren. Voor mij is een aantal van de hoogtepunten waren de Brixton Pound via mobiele telefoon, de Italiaanse het opbouwen van relaties met hun raad, de co-op winkel, de deur kloppen en de leiders in de straten waarin hun buren in, en de zonnepanelen”.